Medicijnen onbetaalbaar
Malaria komt vooral veel voor in de stad Las Claritas, in de staat Bolívar. Mensen trekken massaal naar dit gebied om in de illegale mijnbouw te werken. Het is hun laatste hoop om aan geld te komen. In de mijnen wonen mensen in primitieve omstandigheden. Het risico op malaria is extra groot doordat mensen geen geld hebben om bijvoorbeeld muskietennetten te kopen. Medicijnen bestaan, maar ook die zijn voor de mensen hier onbetaalbaar. Daarnaast is er weinig kennis en onjuiste informatie over malaria. In de door onze teams ondersteunde Santo Domingo kliniek in Las Claritas treffen we de 27-jarige Yordan. Hij wordt hier voor malaria behandeld. Hieronder beschrijft hij zijn ervaringen met malaria in de mijnen.
Als ik ziek moet worden om te kunnen blijven leven, dan is dat het waard.Yordan Pentoja, Malariapatiënt in onze kliniek in Las Claritas
‘Ik zou niet voor deze behandeling kunnen betalen’
‘Mijn naam is Yordan Pentoja, ik werk al een paar jaar in de mijnen. Het is voor het eerst dat ik naar deze kliniek ben gekomen voor een behandeling. Eerder op de dag had ik last van mijn hoofd en buik. En door de hitte viel ik flauw. Toen ik weer bijkwam, besloten mijn collega's me naar de kliniek te brengen. Het was een drie uur durende rit, op twee verschillende motoren. De artsen behandelen me goed en de behandeling is gratis. Dat is heel fijn, want ik zou er zelf niet voor kunnen betalen. Het is dit jaar de achtste of negende keer dat ik malaria heb. De laatste keer was drie maanden geleden.
Gestopt met tellen
Ik denk dat ik zo vaak malaria heb gehad omdat het een plaag is in deze regio. Veel van mijn collega's in de mijn hebben het ook gehad. Ik ben gestopt met tellen hoe vaak ik het in mijn leven gehad heb. Ons leven in de mijn draait om werk. En als we niet werken, dan slapen we. We wonen in de mijn, omdat we hier in de buurt geen huis hebben. Ik heb wel een klamboe gekocht om mezelf te beschermen. Maar als je ‘s nachts buiten bent, word je alsnog door de muggen geprikt.
Het is dit jaar de achtste of negende keer dat ik malaria heb. De laatste keer was drie maanden geleden.Yordan Pentoja
De enige manier om te overleven
Maar ondanks dit alles, zal ik hier blijven werken. Het leven in de mijn is zwaar, maar het is voor mij de enige manier om te overleven. Ik moet rondkomen en ik kan mijn land niet verlaten. Als ziek worden mijn manier is om te blijven leven, dan is dat het waard. Ik heb mijn familie al meer dan een jaar niet gezien omdat ze ver weg zijn, maar ik doe het ook voor hen. Ik denk dat wij allen in de mijn op zoek zijn naar een beter leven: voor onszelf en voor ons gezin. Mensen vertrekken hier pas als ze genoeg goud hebben gevonden. Maar zodra je geld weer op is, heb je geen andere keus dan terug te komen. En opnieuw malaria te krijgen.’
Onze hulp in Venezuela
In samenwerking met het Venezuelaanse ministerie van Volksgezondheid bestrijden onze teams malaria in Venezuela. We behandelen zieken en lichten mensen voor over hoe ze zichzelf kunnen beschermen. Het afgelopen jaar hebben we in Bolívar meer dan 85.000 malariapatiënten behandeld. Ook hebben we meer dan 65.000 geïmpregneerde muskietennetten uitgedeeld, 530 huizen besproeid met insecticide tegen muggen, meer dan 250.000 malariatesten uitgevoerd en meer dan 55.000 mensen voorlichting gegeven. Hierdoor is het aantal malariagevallen in Sifontes (Bolívar) met 40 procent afgenomen. Ook dit jaar blijven we onze hulpverlening in Venezuela uitbreiden. Zolang de huidige situatie in Venezuela niet verbetert, is ons werk hier nog lang niet klaar.
