Erg weinig medische posten
Vijf dagen per week is Hamdi met haar team onderweg in de Somali regio, aan de grens met Somalië. Het gebied is droog en dor, er zijn nauwelijks wegen en erg weinig medische posten. De bevolking van het gebied overleeft door met ’t vee rond te trekken, op zoek naar water en voedsel. Dat is vooral zwaar voor de zwangere vrouwen, de moeders en de kinderen.
Tussen de 5 en 10 kinderen
Hamdi is 23 en komt zelf uit de regio. Ze kent daarom de risico’s rond zwangerschappen in het gebied goed: ’Veel kinderen hebben is hier de traditie. De vrouwen hier krijgen vaak tussen de 5 en 10 kinderen. Veel gezinnen verliezen een kind, of bij de bevalling, of in de eerste kinderjaren. Het is hier de gewoonte om thuis te bevallen en als er acuut medische hulp nodig is, is er vaak geen tijd meer om het ziekenhuis te bereiken.’
Complicaties voorkomen
Ons team van vroedvrouwen werkt hard om de risico’s bij de bevalling voor de moeders en hun baby’s zo klein mogelijk te maken. ‘We doen ons best om complicaties te voorkomen en uit te leggen wat de eerste signalen zijn dat de bevalling niet goed gaat’, zegt Hamdi. ‘We proberen de vrouwen met riskante zwangerschappen er ook van de overtuigen dat ze naar het ziekenhuis moeten gaan. Maar veel vrouwen komen niet naar de zwangerschapsconsulten of de postnatale controle.’
Levensreddend
Alle zwangere vrouwen in het uitgestrekte gebied controleren is een onmogelijke taak. Daarom trainen Hamdi en haar team vrouwen, hun mannen en andere in de gemeenschap om complicaties tijdens de zwangerschap of de bevalling te herkennen. Als dat op tijd gebeurt, is dat levensreddend.
Voortdurend onderweg
‘Ons leven bestaat uit voortdurend onderweg zijn’, zegt Sahra, één van de zwangere vrouwen die regelmatig op controle komt bij het team van Hamdi. ‘Vooral in het regenseizoen, zoals nu, lopen we uren om de beste weidegrond te vinden. Als ik zwanger ben, zoals nu, ben ik na een uur lopen al enorm moe. Ik wil rusten, maar dat gaat gewoon niet.’
Zorgen over water
‘Ik zou wel anders willen leven, als we genoeg geld hadden om ons ergens te vestigen. De regens van vorig jaar waren zo onbetrouwbaar en veel van ons vee heeft de vorige droogte niet overleefd. We zijn enorm afhankelijk van de regen en goede weidegrond voor ons vee en we maken ons altijd zorgen over water. Of er genoeg is of dat het schoon genoeg is. Godzijdank heeft mijn familie tot nu toe geluk gehad en zijn mijn kinderen niet ziek geworden door diarree of andere ziekten. Mijn kinderen zijn mijn trots. Ik denk dat ze ons leven gaan voortzetten, maar hopelijk met veel gezonde dieren, zodat ze voor ons en voor zichzelf kunnen zorgen.'
-
Een vrouw wacht met haar baby in het dorp Hogdugaag, waar ons team net de mobiele kliniek voor zwangere en pas bevallen vrouwen heeft opgezet. Sommige vrouwen lopen 4.5 uur om de kliniek te bereiken.
-
De eerste patiënt voor onze vroedvrouw Hamdi is Faadumo met haar 20-dagen oude baby. De baby krijgt vitamine K. ‘Ze is mijn tweede kind’, zegt Faadumo. ‘Ze heeft nog geen naam’.
-
Dan is Aamina (20) aan de beurt. Ze is 3 maanden zwanger en lijdt aan uitdroging als gevolg van ernstige ochtendmisselijkheid, die bij zwangerschap kan horen. Hamdi haalt haar over naar het ziekenhuis in de regionale hoofdstad Wardher te gaan voor een infuus waarmee ze weer aan zal sterken.
-
Het leven in de Somali regio is hard. De nomadische bevolking is voortdurend op zoek naar water en weidegrond voor het vee om te kunnen overleven.
-
Na een lange werkdag gaat het team moe maar tevreden weer terug naar de basis in Wardher. ‘Dit is waarom ik vroedvrouw wilde worden, om te zorgen dat de moeders gezond blijven en ze gezonde baby’s krijgen’, zegt Hamdi.
