‘Ik wil anderen helpen’ - medisch coördinator Thok

‘Op dat moment heb ik besloten om zelf medisch hulpverlener te worden. Ik wilde de medische zorg die ik heb gekregen zelf ook aan anderen geven. Dat doel heeft mij erdoorheen gesleept. Ik begon uit te blinken op school en ik volgde de ene opleiding na de ander. Uiteindelijk is het me gelukt om 10 jaar geleden aan de slag te gaan bij Artsen zonder Grenzen.

Ik ben begonnen als verpleegkundige in Zuid-Soedan, waar ik vandaan kom. Daar heb ik zelf mannen, vrouwen en kinderen die waren gevlucht kunnen helpen. Net als ik vroeger waren ze volledig afhankelijk van humanitaire hulp. Sinds 2012 ben ik internationaal gaan werken. Ik ben trots op het werk dat ik doe. Er zijn altijd en overal mensen die medische hulp nodig hebben. Inmiddels ben ik doorgegroeid tot medisch coördinator. En ik werk op dit moment in het kamp Kutupalong in Bangladesh.’

In dit vluchtelingenkamp in Cox’s Bazar helpen we honderdduizenden ontheemde mensen uit de Rohingya gemeenschap. We maken lange dagen en horen elke dag de meest heftige verhalen van de mensen in het kamp. Soms is het moeilijk om er de moed in te houden. Maar niets geeft zoveel voldoening als het helpen van deze kwetsbare mensen, die dat zo hard nodig hebben. Dat zorgt er altijd voor dat we altijd blijven doorgaan.’

'Om eerlijk te zijn heb ik de afgelopen vier jaar geen kerst gevierd. Omdat ik steeds aan het werk was in landen waar kerst niet gevierd wordt. Soms was het zo druk, dat ik vergat dat het kerst was! Tot het moment dat ik ‘Merry Christmas’-berichten kreeg van familie, vrienden en collega’s. Vanwege mijn visum kan ik de feestdagen dit jaar niet thuis bij mijn familie in Zuid-Soedan doorbrengen. Maar met mijn collega’s hier zal het ook gezellig zijn.

Ik wil graag iedereen bedanken die Artsen zonder Grenzen steunt. Elke dag ervaar ik zelf hoe deze steun de levens van honderdduizenden mensen redt. Samen met mijn team zorg ik ervoor dat de mensen die dat nodig hebben hier de beste zorg krijgen.’