Op de vlucht in de kou

Onze teams delen spullen uit om mensen te helpen overleven: drinkwater, winterkleding, hygiënekits en warme dekens. Hiermee hebben wij ruim 13.000 mensen in 20 verschillende kampen geholpen. We bieden mensen medische zorg, psychologische ondersteuning en gezondheidsvoorlichting. Vanuit het kamp Deir Hassan, bij het grensgebied met Turkije, beschrijft onze Syrische arts Elias* de situatie.

‘De afgelopen week kwam het Syrische leger met grote snelheid dichterbij. Ze kwamen vanuit het platteland ten westen van Aleppo. De bevolking zag dit niet aankomen. Mensen hebben hun huizen heel plotseling moeten verlaten, zonder hun spullen. Families lopen kilometers in de kou, omdat ze geen auto hebben. Sommigen zijn met niets meer gevlucht dan de kleren die ze aanhadden.’

‘Het sneeuwt hier al een aantal dagen.Overal zie je vrouwen met in dekens gewikkelde kinderen. Kinderen schuilen onder olijfbomen en kruipen tegen elkaar aan, omringd door sneeuw. Het is pijnlijk om te zien. Veel mensen vluchten naar de steden Afrin en Azaz. Als ze geluk hebben, kunnen ze daar bij familie of kennissen verblijven. Of van iemand een tent krijgen. Ook zien we mensen die doelloos ronddwalen en geen idee hebben waar ze naartoe gaan.’

‘Mensen schuilen in leegstaande gebouwen. Met een dak en muren maar vaak zonder ramen. Maar voor de meeste mensen is er niet zo’n plek. Hun enige optie is een tent. Het hele gebied is bedekt met tenten. Hoe dichter je bij de Turkse grens komt, hoe meer je er ziet. Degenen die geen ​​tent kunnen betalen, delen er een met andere gezinnen. Ook leven er mensen op straat. In de open lucht lopen ze de kans te bevriezen. Het is vreselijk. Iedereen, van jong tot oud, heeft last van ziekteverschijnselen door de kou. Er is geen verwarming en er zijn geen medicijnen. Deze mensen zijn gevlucht met niets, er is dus behoefte aan alles.’

‘De oorlog is al bijna negen jaar aan de gang. Maar dit jaar is even erg als alle voorgaande jaren bij elkaar. De aanvallen zijn wreed. We worden belaagd met raketwerpers, machinegeweren en luchtaanvallen. De mensen hier zijn continu op het ergste voorbereid. We leven in angst en stress. Zelf ben ik ook al meerdere malen gevlucht. Inmiddels ben ik ervaren in vluchten en altijd klaar om in no time te vertrekken.’

‘Mensen voelen zich verloren. Angst heeft ons verwoest. We weten niet wat er politiek gaande is en we weten niet wat er in de toekomst zal gebeuren. Niemand weet wat de situatie morgen zal zijn. Wat zeker is, is dat er bombardementen zullen zijn en dat het leger snel nadert. Het enige dat wij willen is een veilige plek om te wonen.’

Bekijk meer uitleg over de situatie in Idlib.

*In verband met veiligheid is niet de echte naam van de arts gebruikt.