Een stille crisis in Tjaad

Om half acht ’s ochtends kom ik aan in het voedingscentrum. Het eerste wat ik doe is checken hoe het met de kinderen gaat. Dat herhalen we elk uur, want velen van hen zijn ernstig ziek. Kinderen die in kritieke toestand verkeren, controleren we minimaal elk kwartier. Vanaf het moment dat ik het centrum instap tot ik weer naar huis ga ben ik non-stop volop aan de slag. Er is geen tijd te verliezen, elke minuut telt voor deze kinderen. Het kan ineens heel slecht met een kind gaan, zo slecht dat de dood erop volgt.

Er is niet genoeg voedsel in de regio. De woestijn leent zich niet goed om gewassen te verbouwen. Daarom zoeken mannen vaak elders in het land naar werk. In hun afwezigheid hebben hun vrouwen en kinderen een zware tijd. Maar er zijn ook andere oorzaken van ondervoeding. Zoals de gewoonte een pasgeboren kind geen borstvoeding te geven. Sommige vrouwen geloven dat dat schadelijk is voor de kinderen die ze na dit kind krijgen. Goede voorlichting is dus essentieel.

Dan zijn er nog de traditionele genezingspraktijken. Zo werd er een jongetje bij ons gebracht met ernstige malaria. Thuis hadden ze hem iets gegeven tegen de malaria. Maar het was giftig. We deden alles wat we konden om hem te helpen. Maar het mocht niet baten, vandaag is hij overleden. Het sneed me door de ziel om een kind zó ziek te zien. Het enige wat ik nog kon doen is de moeder vertellen: je kind is dood doordat je hem iets slechts hebt gegeven. Het gebeurt vaker, en soms krijg ik dan te horen dat de moeder andere kinderen hetzelfde heeft gegeven. Die kinderen zijn ook ziek, maar nog thuis. Dan gaan we meteen op pad om die kinderen op te halen.

Het is vreselijk om zoveel kinderen te zien lijden. Tegelijkertijd is dat exact wat me motiveert om vol te houden. Ik heb zelf een dochtertje, 19 maanden oud. Zij is gelukkig gezond, maar ik heb er moeite mee als ik kindjes van dezelfde leeftijd zie die ernstig eraan toe zijn. Ik wil dat mijn dochter goed opgroeit, en dat zij slaagt in het leven. Ik ben verpleegkundige, maar ik denk dat zij het met de juiste ondersteuning en kracht nog verder kan schoppen.

Ik vind dat het geweldig is wat Artsen zonder Grenzen hier doet voor ondervoede kinderen. Er is geen andere kliniek in Tsjaad die de zorg voor al deze zieke kinderen op zich zou kunnen nemen. Zij hebben niet de vereiste expertise of middelen. Maar makkelijk is het niet.

December 2016