Onze eerste patiënt: 'little lady’

Het is al later op de dag als we worden gebeld door de eerste hulp. Er is een patiënt opgenomen. Een moeder uit de stad Hangha is met haar 15 maanden oude dochter Fudia naar het ziekenhuis gekomen. De kleine Fudia heeft al een maand last van koorts en diarree. Bij haar wordt acute ondervoeding vastgesteld.

Fudia huilt wanneer verpleegkundigen in groene pakken haar lengte, gewicht en omtrek meten en vitale functies onderzoeken. De verpleegkundigen, assistenten en maatschappelijk werkers staan rondom haar bed en houden alle verandering en voortgang scherp in de gaten. Ze willen de patiënt maar wat graag helpen. Haar moeder kijkt zwijgend toe. Ik stel me voor hoe raar en overweldigend het moet zijn om als enige patiënt in een gloednieuw ziekenhuis te liggen.

Wanneer de moeder tranen in haar ogen krijgt en haar dochter met een kleurrijke ‘lapa’ op haar rug bindt, ben ik even bang dat ze vertrekt. Eén van de verpleegkundige uit het voedingscentrum loopt met haar mee naar buiten. Terwijl hij haar gerust probeert te stellen, vertelt de moeder hoe eenzaam zij zich op de afdeling voelt. De rest van de dag zitten verpleegkundigen continu bij Fudia en haar moeder. Ze delen opbeurende woorden en toveren een lach op haar gezicht.

Bij het geven van de eerste voeding begint personeel te zingen en te klappen. Er verschijnt een grote glimlach op het gezicht van onze jonge patiënt. Een prachtig moment. In de dagen erna zie ik het meisje en haar moeder beter worden. Met opening van het ziekenhuis kunnen onze teams meer mensen zoals Fudia helpen. Ik besef me dat het goed is dat we hier zijn.

In de loop van de week vordert het herstel van Fudia gestaag. Haar glimlach wordt steeds groter. Van het personeel krijgt de kleine meid zelfs een koosnaam: ‘first little lady’. De allereerste patiënt van het gloednieuwe ziekenhuis.

Tegen het einde van de week zijn nagenoeg alle bedden in het voedingscentrum bezet en wordt het tijd om de eerste patiënt uit het ziekenhuis te ontslaan. Met genoeg medicijnen en therapeutisch voedsel op zak bindt haar moeder Fudia op haar rug en verlaat het ziekenhuis. Het voedsel moet haar tot de vervolgafspraak gezond houden. Fudia is de eerste van velen die wij hier in het ziekenhuis zullen behandelen en dat is prachtig.