Een noodgeval op de kraamafdeling in Zuid-Soedan

Op de kraamafdeling van ons ziekenhuis in Bentiu behandelen we voornamelijk zwangere vrouwen met complicaties. Zowel vrouwen die in het kamp wonen als vrouwen die kilometers hebben gereisd en vaak al in kritieke toestand verkeren. Als verloskundige is Erin dag en nacht bereikbaar voor noodgevallen. ‘Op een nacht word ik gebeld dat er een vrouw is binnengebracht. Ze heeft haar zwangerschap bijna volbracht, maar is ineens aanzienlijk gaan bloeden,’ vertelt ze. Als Erin zich naar de afdeling haast, wordt ze opgewacht door 10 mannen. ‘Ze leggen mijn Zuid-Soedanese collega’s uit dat ze de vrouw om beurten hebben gedragen. De kleinere mannen in de ondiepe stukken en de langere mannen in het diepe water. Stuk voor stuk zijn ze doorweekt, modderig en uitgeput. Het hele team staat versteld van hun veerkracht.’

Erin beoordeelt snel de toestand van de vrouw. Ze verliest nog steeds veel bloed. ‘We vermoeden dat de placenta loslaat,’ vertelt Erin. Dit kan resulteren in een levensgevaarlijke situatie waarbij zowel moeder als kind kunnen overlijden. Onze teams besluiten de bevalling op gang te brengen. Dan gaat het mis. ‘Als de baby wordt geboren, ademt ze niet. We beginnen meteen te reanimeren,’ zegt Erin. Door de hele kamer klinkt een zucht van verlichting als de baby ineens een kreet laat horen. Tijd om te ontspannen is er echter niet.

De moeder blijkt overmatig veel bloed te verliezen. Zoveel zelfs dat ze haar bewustzijn verliest. Er is dringend een bloedtransfusie nodig. Haar familie aarzelt geen moment. ‘Na die enorme fysieke prestatie staan de mannen meteen in de rij om ieder een halve liter bloed te doneren. Er is in het ziekenhuis een tekort aan donoren, dus iedere bloedgroep is welkom,’ vertelt Erin. Wanneer onze teams een match gevonden hebben, krijgt de patiënte het bloed toegediend. In de vroege ochtend is het duidelijk dat de vrouw en haar dochter het beide gaan redden. De nachtploeg gaat tevreden en voldaan naar huis.

Dit is slechts één verhaal van onze teams uit Zuid-Soedan. We zien nog steeds dagelijks de impact van de overstromingen. Honderdduizenden mensen hebben geen huis meer. In de vluchtelingenkampen is er een toename in ziektes als malaria, cholera en diarree. De toegang tot medische zorg is zeer beperkt in het land. ‘Zonder het ziekenhuis, maar vooral ook zonder de kracht en vastberadenheid van deze onvermoeibare familie, zouden moeder en dochter het niet gehaald hebben,’ zegt Erin.