Psychologische hulp voor mensen in Mozambique

De reis van Mueda, waar veel mensen vandaan komen, naar Pemba, is 268 kilometer. Het duurt ongeveer 54 uur als je non-stop loopt, om een van de kampen te bereiken. De mensen komen uitgeput aan, zonder voedsel of water. Terwijl ze proberen om te gaan met een gebrek aan zo’n beetje alles, voelen velen zich hopeloos en gefrustreerd door deze situatie. Elk aspect van het leven in de kampen is een strijd en de trauma's die ze hebben opgelopen, eisen hun tol.

Voor sommigen betekent de reis naar veiligheid dagenlang lopen door dichtbegroeid oerwoud. Er is kracht voor nodig die kinderen en ouderen niet hebben. Sommige gezinnen verliezen een familielid tijdens deze zware reis. 'Veel mensen worden ziek. Sommigen krijgen gevaarlijk gezwollen benen, nadat ze zulke lange afstanden hebben gelopen. Hun lichamen doen pijn en zijn uitgeput', zegt Frida, psychosociaal hulpverlener.

In de twee dichtstbevolkte kampen genaamd Nangua en 25 de Junho, hebben wij sinds december 2020 een speciaal project voor mentale zorg opgezet. Dit is een uitbereiding op de zorg die we bieden via mobiele klinieken. Onze activiteiten op het gebied van mentale steun zijn veelzijdig. We houden kringgesprekken, voetbalwedstrijden, dansen, zingen en doen ook aan theater. De kringgesprekken zijn veilige plekken, waar mensen met elkaar kunnen praten over wat hen dwarszit. Mensen vertellen verhalen over het verlies van hun huizen, bezittingen en dierbaren door het geweld.

'We vragen ze te vertellen hoe ze zich hebben aangepast aan hun nieuwe realiteit, en we horen alleen hun verdriet. We weten dat het niet makkelijk is. Er is niet genoeg eten, het eten is niet gelijk verdeeld en niet iedereen heeft kookgerei. Er is niet genoeg ruimte in de tent voor het hele gezin en niet alle tenten hebben plastic zeilen. Dit alles herinnert hen aan alles wat ze hebben achtergelaten. Het brengt het lijden terug en bezorgt hen nieuwe pijn, of die pijn zich nu fysiek of mentaal uit.

‘De mensen hiervertellen ons dat ze slaapproblemen hebben vanwege alles wat ze hebben meegemaakt. En de dingen waarvan ze gedwongen getuige zijn geweest. Deze angstaanjagende beelden beroven hen van hun slaap, eetlust en soms van de wil om te leven', zegt Tamara*, psychosociaal hulpverlener.

'Het is heel triest. Ze hebben hun huizen verlaten in de hoop aan hun lijden te ontsnappen', zegt Pedro*, psychosociaal hulpverlener. 'Maar dit is niet wat er is gebeurd. Het doet pijn om naar iemand te luisteren die huilt en je vertelt dat haar zoons zijn weggevoerd. Niet wetende of ze ooit zullen terugkeren. Vandaag, tijdens ons kringgesprek, vertelde een dorpsleider ons dat ze 140 leden van hun gemeenschap zijn verloren. Dat is verschrikkelijk.’

Onze activiteiten helpen de mensen om met hun verlies om te gaan. Tamara vertelt dat onze patiënten heel dankbaar zijn voor het project. 'Alleen al het feit dat we er zijn om te luisteren, maakt dat ze zich al beter voelen. We zingen en dansen,om hun pijn te verlichten. Al is het maar voor een moment. Hier hebben ze de kans om alles wat positief was uit hun dorpen te delen, om alle goede momenten te onthouden. De vrouwen uiten zich vrijer door te zingen. Elk nummer vertelt een verhaal en laat zien wat ze voelen en hopen voor de toekomst.'

Wij werken sinds 1984 in Mozambique. In de stad Pemba ondersteunen we momenteel de overheid om de toegang tot water en sanitaire voorzieningen te verbeteren. Zo beperken we de kans op ziekte-uitbraken. We zijn ook aanwezig in Maputo en Beira. Daar bieden we zorg aan mensen met hiv, tuberculose en hepatitis C. Bij alle projecten ondersteunen wij het ministerie van Volksgezondheid. Ook met coronahulp. Met behulp van preventieve maatregelen zoals triage en het uitvoeren van coronatests, ondersteunen we bij de bestrijding van COVID-19.

*Alle namen zijn gewijzigd om de veiligheid van ons personeel te garanderen.