Zeven tot tien dagen onderweg
Wie de tocht over bergen, door rivieren en langs bendes overleeft, is zeven tot tien dagen onderweg. Mensen zijn lichamelijk en mentaal gehavend. ‘Op de tweede dag hebben mannen met geweren en machetes ons geld, eten en onze telefoons afgepakt’ vertelt Juan uit Cuba. ‘De vrouwen in onze groep zijn aangerand, sommigen meerdere malen verkracht.’
Lichamelijk en mentaal gehavend
Onze teams bieden deze mensen medische en psychologische hulp op de eerste plek waar zij aankomen vanuit de jungle; Bajo Chiquito in Panama. Sinds mei hebben onze teams hier meer dan 14.000 mensen behandeld. Patiënten vertellen over verkrachtingen en overvallen. Zo zien we dat deze reis diepe sporen nalaat op mensen die deze tocht uit wanhoop zijn begonnen.
Een nachtmerrie met duizend-en-een demonen
Tijdens het regenseizoen, van april tot november, is de route nog gevaarlijker. De jungle is nat en glibberig, de rivier een natuurkracht. ‘Ik heb hele families opgeslokt zien worden door de rivier’ zegt Nadine, een Dominicaanse gevlucht vanuit Chili. Ook Oscar uit Colombia heeft lichamen voorbij zien drijven. ‘Uit het ravijn komt een lijkenlucht. Dit is een nachtmerrie met duizend-en-een demonen.’ De demonen blijven de overlevenden lastigvallen. Ze denken constant terug aan mensen die ze hebben achtergelaten. ‘Ik heb zeker tien lijken gezien, maar gewonde mensen zien wachten op de dood is het allerergst’ vertelt Angel uit Venezuela.
-
Wanneer mensen in Bajo Chiquito aankomen zijn ze zeiknat, gedesoriënteerd, dorstig en hongerig . ‘Gewapende groepen namen ons eten en geld af. Ze hebben me tijdens het fouilleren overal betast. Allemaal erg agressief. Ik was ongesteld, dus ze lieten me verder met rust. Een jonge vrouw, tussen de 20 en 25 jaar oud, is de hele nacht verkracht.’
Wanneer mensen in Bajo Chiquito aankomen zijn ze zeiknat, gedesoriënteerd, dorstig en hongerig . -
Onze arts Bonnie Vera praat met een patiënt in de kliniek in Bajo Chiquito. © Sara de la Rubia ‘Onderweg regent het de hele tijd. Ik zie veel dode lichamen. Als gewapende mannen onze groep aanvallen, ren ik weg. Ik ben toen mijn moeder kwijtgeraakt. Haar groep heeft moeten luisteren naar vrouwen die werden verkracht. Deze insectenbeten zijn van de uren die ik op mijn moeder heb gewacht bij de rivier. Ze is twee dagen na mij gearriveerd.’
Onze arts Bonnie Vera praat met een patiënt in de kliniek in Bajo Chiquito. © Sara de la Rubia -
‘Onderweg zagen we een vrouw met een gebroken been. Ze had al zes dagen niemand gezien. Ze vroeg om een machete om haar been af te snijden. We konden haar niet helpen. En ook niet dragen.’
-
‘We zijn twee keer aangevallen, door verschillende gewapende groepen. Sommige mannen waren in het zwart gekleed en droegen jachtgeweren, anderen bivakmutsen en messen. Drie van de zeven vrouwen in onze groep zijn verkracht.’
-
Onze teams staan op 3 punten waar we migranten opvangen. © Sara de la Rubia ‘Elke dag hebben we gelopen van 04.00 tot 19.00 uur: ontzettend zwaar. Er zijn enorme bergen en ravijnen. Overal liggen takken en alles is nat en glibberig. We gleden constant uit. ‘s Nachts lig je wakker van alle dierengeluiden.’
Onze teams staan op 3 punten waar we migranten opvangen. © Sara de la Rubia -
Bajo Chiquito is de eerste locatie waar migranten aankomen. © Sara de la Rubia ‘Ik probeerde de rust in de groep te bewaren toen we werden overvallen. Ik zei: “Waar ga je heen? Je kan nergens naartoe.'
Bajo Chiquito is de eerste locatie waar migranten aankomen. © Sara de la Rubia -
Onze teams bieden deze mensen medische en psychologische hulp. © Sara de la Rubia ‘Eenmaal aangekomen in de jungle hebben onze zogenaamde gidsen ons beroofd. Ze lieten ons achter in de bergen zonder eten. Dit had niet mogen gebeuren. Het is niet oké dat mensen hier doodgaan. De regering moet voorkomen dat mensen deze route nemen.’
Onze teams bieden deze mensen medische en psychologische hulp. © Sara de la Rubia -
’Je weet niet waar je naartoe moet. Als je een pad kiest, kom je later weer op dezelfde plek uit. De jungle laat je niet gaan: je mag nergens meer heen.’
Fysiek letsel en trauma’s
Het eerste dorpje dat mensen vanuit de jungle bereiken, is Bajo Chiquito in Panama. Onze teams behandelen er fysiek letsel zoals voetwonden en insectenbeten, maar ook psychologische trauma’s. We zetten alle zeilen bij er steeds meer mensen arriveren. In juni hebben 11.000 mensen via deze weg Panama bereikt.
Afgelopen week zijn er 8.000 mensen gestrand in Necoclí, Colombia. Zij zijn op weg naar Darién, soms tegen beter weten in. Ook Juan is van tevoren gewaarschuwd: ‘Ze zeiden: doe het niet, het is verschrikkelijk. Nu zeg ik hetzelfde tegen anderen.’
Panama heeft dit jaar een recordaantal migranten opgevangen die gedwongen zijn de gevaarlijke jungle over te steken. Hele gezinnen met kinderen van verschillende leeftijden, zwangere vrouwen en ouderen worden verzorgd in een medische post waar onze teams samenwerken met het ministerie van Volksgezondheid.
Panama heeft dit jaar een recordaantal migranten opgevangen die gedwongen zijn de gevaarlijke jungle over te steken. Hele gezinnen met kinderen van verschillende leeftijden, zwangere vrouwen en ouderen worden verzorgd in een medische post waar onze teams samenwerken met het ministerie van Volksgezondheid.
Teams zetten druk op regering
Onze teams zien de stroom migranten toenemen. Er is geen andere keuze dan met gevaar voor eigen leven de Darién te doorkruisen, waar overvallen en verkrachtingen aan de orde van de dag zijn. We eisen dat de regering van zowel Colombia als Panama actie onderneemt om een alternatieve route te realiseren. Een veilige verbinding tussen de twee landen is van levensbelang.
