Angst voor ebolakliniek

Het is middag in Lubero, in het oosten van de DR Congo. Gezondheidsvoorlichter Diallo gaat van huis tot huis. Een man vertelt: ‘Mijn tante heeft al 3 dagen een bloedneus, maar ik ben bang om haar naar het ziekenhuis te brengen. Ik wil niet dat ze met geweld naar de ebolakliniek wordt gebracht.’

Diallo praat met een familie over ebola
Diallo praat met een familie over ebola. © Caroline Frechard/MSF

De bevolking is bang

Omgaan met angst en geruchten zijn dagelijkse realiteit voor onze gezondheidsvoorlichters. Zij proberen de gemeenschap te informeren over de gratis behandelingen die wij aanbieden. En daarvoor trekken ze alles uit de kast. Ze kloppen niet alleen aan om met mensen te spreken, maar ook rollenspellen, theater en zelfs zingen behoort tot hun repertoire.

Onze voorlichter tijdens een rollenspel
Onze voorlichter tijdens een rollenspel. © Caroline Frechard/MSF

Bang voor triage-units

Helene, Diallo’s collega, betreurt wat er speelt bij de bevolking: ‘Sinds de ebola-epidemie, komen er steeds minder mensen naar ons ziekenhuis. Ze zijn vooral bang voor de nieuwe triage-units waar we snel beoordelen wie er dringend welke hulp nodig heeft. Ze hebben geen idee wat dat inhoudt. Sommige mensen denken dat ze daar ebola gaan krijgen, maar dat is natuurlijk niet waar.’

Gratis behandelingen

Elke dag steken Helene en zo'n 20 andere gezondheidsvoorlichters de handen uit de mouwen om het vertrouwen van de mensen te herstellen. Zij leggen uit dat iedereen nog steeds bij ons terecht kan voor al hun gezondheidsproblemen. Ondanks de ebola-epidemie die tot veel problemen leidt voor in de gezondheidszorg. ‘Er zijn gratis behandelingen beschikbaar in de gezondheidsposten. Laat je vrienden en familieleden niet overlijden! Dat is de boodschap.

Gezondheidsvoorlichter Helen
Helen onze gezondheidsvoorlichter aan het werk. © Caroline Frechard/MSF

Beschermen

In het Lubero-ziekenhuis werkt arts Kanoué. Hij licht Helena’s uitspraak over de nieuwe triage-unit op het ziekenhuisterrein toe. ‘Dit soort hygiëne-maatregelen kan nogal beangstigend overkomen. Ze zijn in de eerste plaats bedoeld om mensen te beschermen tegen infectieziekten.’

De ‘rode zone’

Zo is er een ‘rode zone’ geïntroduceerd voor patiënten met infectieziektes. Al het ziekenhuispersoneel dat in de rode zone werkt, draagt beschermende kleding en handschoenen. Ook volgt iedereen een belangrijk hygiëne-protocol. Zo besteden ze ook extra aandacht aan afvalbeheer. Dat is essentieel om te voorkomen dat ziektes zich verder verspreiden door bijvoorbeeld gebruikt verband of injectiespuiten.

De rode zone wordt aangewezen door onze verpleegkundige Jules
De rode zone wordt aangewezen door onze verpleegkundige Jules. © Caroline Frechard/MSF

Wachten op de uitslag

Patiënten met symptomen van ebola worden ook in de rode zone opgenomen. Daar kunnen ze wachten op de uitslag van hun test. Als ze positief zijn, worden ze meteen naar een ebolakliniek gebracht.

Er zijn gratis behandelingen beschikbaar in de gezondheidsposten. Laat je vrienden en familieleden niet overlijden!

Bestrijding onmogelijk zonder maatregelen

Naast het Lubero-ziekenhuis ondersteunen onze teams ook de gezondheidsposten in de rest van het gebied. Ze helpen met de preventie en de controle van ebola. Het is onmogelijk om deze ziekte te bestrijden zonder deze maatregelen en de betrokkenheid van de bevolking. Ook is het essentieel om al het personeel goed te trainen in alle hygiëne-maatregelen. Aangezien vele van hen nog nooit met de ziekte te maken hebben gehad.

omgevingsfoto Lubero
De omgeving van Lubero. © Caroline Frechard/MSF

De tweede grootste epidemie tot nu toe

Sinds ebola in augustus uitbrak in het land, zijn er meer dan 2.000 mensen besmet met ebola. Meer dan 1.200 zijn overleden en bijna de helft van die mensen zijn thuis of in de gewone ziekenhuizen of klinieken gestorven. Zonder professionele zorg voor ebola dus. Deze ebola-epidemie is de op één na dodelijkste in de geschiedenis en de grootste die ooit in DR Congo heeft plaatsgevonden.