Elke dag komen er duizenden mensen aan

Karline Kleijer

Bangladesh, hoofd van de noodhulpafdeling

Karline Kleijer is hoofd van de noodhulpafdeling van Artsen zonder Grenzen. Zij bezocht Bangladesh samen met onze internationaal voorzitter Joanne Liu om de situatie met eigen ogen te zien.

Met als doel: de internationale gemeenschap op te roepen er ook hulp te bieden. Karline vertelt.

500.000 vluchtelingen

Ik ben net terug van een bezoek aan de Rohingya vluchtelingenkampen in Bangladesh. De Bengalese overheid verwelkomde in een bestek van 3 weken 500.000 vluchtelingen die systematisch, op hen gericht geweld in Myanmar ontvluchtten. Een voorbeeld voor de rest van de wereld.

Als het een dag geregend heeft lopen de vluchtelingenkampen helemaal onder water. Cox’s Bazar, Bangladesh, 19 september 2017

Brandende dorpen in de verte

Elke dag komen er duizenden mensen aan. Soms 30.000 op één dag. Uitgeput, gewond, getraumatiseerd. In de verte zie je brandende dorpen. Het regent elke dag. Met als gevolg overstromingen en dikke modder. Op sommige plekken staat het water kniehoog. Water vermengd met ontlasting loopt langs de heuvels omlaag. Uit die poelen onderaan halen mensen water om te wassen, koken en drinken. De situatie in het kamp is onmenselijk en een bedreiging voor hun gezondheid.

Onderaan een heuvel, water bij 2 latrines waar mensen ook water uit halen. Mainnerghona kamp. Bangladesh, Cox’s Bazaar – 1 oktober 2017.

‘Terwijl we “echte” klinieken bouwen, startten we alvast met onze medische hulp in geïmproviseerde klinieken.’ Bangladesh, Cox’s Bazaar district - oktober 2017

Verpleegafdeling in aanbouw als uitbreiding van de bestaande Artsen zonder Grenzen kliniek in het Kutupalong kamp in Cox’s Bazaar, Bangladesh. 8 oktober 2017.

Klinieken opzetten

Terwijl we ziekenhuizen bouwen, startten onze hulpverleners alvast in geïmproviseerde klinieken. In feite open ruimtes met een groot afdak en een bord. Onze klinieken zetten we midden in de kampen op zodat we dichtbij de mensen zijn. Maar er zijn geen wegen. De bevoorrading is dus best een uitdaging. Te voet, over smalle bamboe bruggen in kolonne met de spullen op je hoofd en schouders lopen dus.

‘Er zijn geen wegen. Dus de enige manier waarop zieken bij de kliniek kunnen komen is een geïmproviseerde ambulance als deze.’ Cox’s Bazaar, Bangladesh.

Tetanus overleefd

In ons ziekenhuis in Kutupalong zagen we een meisje, 10 jaar oud. Ze was al 3 weken opgenomen en overleefde een tetanusinfectie. Dat kan je wel een wonder noemen, want 9 op de 10 kinderen overlijden als ze tetanus hebben. In de rest van de wereld is tetanus min of meer totaal uitgebannen. Maar in Myanmar hebben Rohingya’s praktisch geen toegang tot medische zorg, laat staan een inenting. Wat me wel zorgen baart: als zij 10 jaar oud is, zoals haar vader zegt, betekent het dat ze een ernstige groeistoornis heeft, volgens de artsen zou dat een gevolg kunnen zijn van chronisch voedseltekort.

Dokter Nina Goldman, internationaal voorzitter van Artsen zonder Grenzen Joanne Liu en verpleegkundige Jacqueline Murekezi met een 10-jarig meisje dat een tetanusinfectie heeft overleefd. Bangladesh, 8 oktober 2017.

Granaten, machetes

In de eerste 3 weken, toen de stroom vluchtelingen op zijn piek was, behandelden we vele gewonden. Hun verhalen zijn gruwelijk. Nietsontziend geweld, gericht op burgers. Sommige mensen hadden wonden van granaten en mijnen, anderen met kogelwonden in de rug wat erop wijst dat ze aan het wegrennen waren toen ze werden beschoten. Anderen hebben machetewonden in hun nek en dijen.

Gewonde vluchtelingen in het Artsen zonder Grenzen ziekenhuis in Kutupalong, Bangladesh. 23 september 2017

Rohingya-patiënt in de Artsen zonder Grenzen kliniek in Kutupalong, Cox’s Bazaar, Bangladesh. 18 september 2017.

Schoon water en noodwc’s

Ons water-en-sanitatieteam rockt! Ze doen geweldig werk. Ze hebben 200 noodwc’s gebouwd, ze pompen 100 kubieke meters aan schoon water per dag, ze hebben 40 handpompen geïnstalleerd en een watertrucksysteem opgezet. Het is niet eenvoudig zonder wegen, het grondwaterniveau is extreem hoog en er is nauwelijks ergens ruimte voor de wc’s.

Een tappunt geïnstalleerd door Artsen zonder Grenzen. Bangladesh. 23 september 2017

‘Dit is nou een ‘watertruck’. Een grote waterzak (‘bladder’) op een truck.’ Cox’s Bazaar, Bangladesh. September 2017.

‘Een ‘ouderwetse’ waterput, tot wel 80 meter diep. Indrukwekkend. Water-en-sanitatiespecialist Yves-Ivre Marcellus aan het werk.’ Bangladesh, Cox’s Bazaar district - oktober 2017

Onze medewerkers uit Myanmar

Ik had een bijzondere ontmoeting met 4 van 58 van onze voormalige medewerkers in Myanmar die ook voor het geweld zijn gevlucht. Ze werken nu als vrijwilligers voor ons in Bangladesh. Een aantal van hen werken al 17 jaar voor Artsen zonder Grenzen! Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe hun leven in Rakhine-staat moet zijn geweest, en hoe het nu voor hun moet zijn om in deze gigantische modderige vluchtelingenkampen te verblijven.

‘Ik was erg onder de indruk van deze mannen die al jarenlang voor ons in Myanmar werkten en nu ook op de vlucht zijn geslagen. Ze waren vergenoegd onze internationaal voorzitter te ontmoeten.’ Bangladesh, 8 oktober 2017

Dagelijkse realiteit

We hebben 3 uur gelopen door de modder. Ik was moe, Joanne was moe. Ik denk aan hoe het moet zijn voor de mensen hier die toch al uitgeput en verzwakt zijn voor wie dit de dagelijkse realiteit is. En vooral de vele bejaarde vluchtelingen die hier ook moeten zien te overleven.