‘Ik houd het vol in Jemen omdat ik mijn werk als arts kan beoefenen.’

Het is al jaren onrustig in Jemen. In maart 2015 is een langlopend conflict geëscaleerd. Het is de start van de Jemenitische burgeroorlog. Een van onze artsen, Shroq Saeed, weet het nog goed. Ze is dan net afgestudeerd. ‘Met een hart vol dromen rond ik mijn studie geneeskunde af in 2015. Ik wil Engels leren en promoveren in het buitenland. Het volgende moment worden de deuren en ramen uit mijn huis geblazen,’ vertelt Shroq. ‘Het is de eerste van vele luchtaanvallen. De hele nacht schreeuw en huil ik. Ik ben dan acht maanden zwanger van mijn eerste kind. Twee maanden later is mijn baby er nog steeds niet. Dokters denken dat het door de stress komt. Veel dokters zijn dan al gevlucht. Ook zijn er nauwelijks medicijnen te krijgen.’

Uiteindelijk arriveert het kindje van Shroq via een keizersnede in het ziekenhuis. Ze heeft geen moment om tot rust te komen. ‘Ik lig net op de kamer als mijn raam wordt doorzeefd met kogels. Mijn moeder verstopt zich met mijn baby op het toilet. Gelukkig ben ik niet geraakt.’ Het is slechts van de vele gewelddadige incidenten die Shroq zich herinnert. ‘Ik weet nog hoe een vrachtwagen met benzine in de brand wordt gestoken. 300 mensen zijn levend verbrand. Ik kan ze nu nog horen schreeuwen.’ Een jaar later verhuist Shroq naar een ander deel van de stad. Ze start dan als arts voor Artsen zonder Grenzen. Haar baby blijft bij haar moeder wonen. ‘Ik zie hem eens in de drie maanden,’ zegt Shroq. De route van Taiz naar Shroqs moeder in Al-Houba is eigenlijk maar 10 minuten. De frontlinie omzeilen kost mij echter zes uur. Ik hou het vol omdat ik mijn werk als arts kan beoefenen.’

Als arts en als moeder kan Shroq veel betekenen voor andere vrouwen. Het conflict in Jemen is namelijk vooral noodlottig voor zwangere vrouwen, zieke kinderen en (pasgeboren) baby’s. Zij arriveren vaak te laat in het ziekenhuis. Omdat de frontlinie door het hart van de stad gaat, moeten mensen soms wel zeven uur omreizen door de bergen.

Alleen al tussen 2016 en 2018 zijn er in de provincies Taiz en Hajjah 1.529 kinderen overleden, waarvan 1.018 pasgeboren baby’s. Als reactie hebben onze teams een ziekenhuis aan de rand van de stad geopend. Daar bieden we gratis zorg aan duizenden moeders en kinderen. Het conflict is voorlopig nog niet ten einde, maar onze teams blijven optimistisch. ‘Ik jaag nog steeds mijn dromen na,’ zegt Shroq. ‘Ik ben vastbesloten dat ik zal slagen.’