Hulp na seksueel geweld

Net als overal ter wereld vinden er ook in Manipur verkrachtingen en aanrandingen van vrouwen en kinderen plaats. In India is sexual violence zelfs een hot topic. Seksueel geweld is er dan ook een groot probleem en ik ben er in mijn werk veel mee bezig.

In hoofdstad New Delhi heeft Artsen zonder Grenzen sinds een paar maanden een speciale kliniek geopend voor slachtoffers van seksueel geweld. Aanleiding hiervoor zijn de vele (groeps)verkrachtingen van jonge meisjes op straat. In het conservatieve India zijn hier tegenstrijdige meningen over. In 2012 leidde een groepsverkrachting van een jong meisje tot massale protesten op straat.

Ook in ons project in Manipur dealen we hiermee. Vorige maand kwam er een meisje van 20 jaar met haar moeder naar onze kliniek. Nadat we doorhadden waarvoor ze kwam, werd ze meegenomen naar een specifieke en op privacy gerichte kamer in onze kliniek. Een vrouwelijke counselor kwam zo snel mogelijk naar haar toe daar. Na haar op haar gemak te hebben gesteld en haar iets te hebben uitgelegd over hoe het één en ander verloopt, begon het meisje te vertellen wat er was gebeurd.

Twee avonden eerder was ze rustig gaan slapen in haar bed ’s avonds. Het was donker maar nog niet zo laat, waardoor haar ouders nog bij de buren waren en zij alleen in het huis. Vlak daarna was er ineens een vreemd geluid in de kamer naast die van haar. Een onbekend iemand sloop naar binnen. Ze dacht er verder niet zo veel over. Totdat er plots een figuur aan haar bedrand verscheen. Ze schrok en verkeerde in acute paniek. Ze herkende hem vaag van op straat, een vreemde en viezig uitziende man van in de dertig. Ze rook dat hij had gedronken. Hij ging bij haar op het bed zitten. Ze probeerde hem weg te duwen, maar dit lukte niet. Ze probeerde om hulp te schreeuwen, maar hij legde zijn handen over haar mond. Vervolgens begon hij haar kleren van haar lichaam te trekken. Ze stribbelde tegen, maar het lukte niet om er iets tegen te doen. Hij was te sterk voor haar. Hij ging verder en verder totdat hij klaar met haar was. Zij kon niet meer doen dan het te ondergaan.

Terwijl ze vertelde, rolden de tranen over haar wangen. Haar moeder zat ernaast en het was duidelijk dat ze ontzettend boos en verdrietig was. Beiden schaamden zich voor wat er was gebeurd. Het meisje vroeg zich af wat ze niet goed had gedaan waardoor dit had kunnen gebeuren. De moeder verweet het zichzelf dat ze niet thuis was geweest om haar dochter te beschermen. Het was duidelijk dat dit een traumatische gebeurtenis was voor dit meisje. De counselor luisterde aandachtig naar het hele verhaal en gaf support aan het meisje en haar moeder. Het meisje mag blij zijn dat ze het heeft overleefd en ze heeft gehandeld naar wat ze kon. Haar veiligheid en lichamelijke integriteit zijn in hun diepste vorm aangetast. Het kost tijd en hulp om hier bovenop te komen. De counselor is er voor haar om dit een plekje te gaan geven.

Hierna kwam de vrouwelijke dokter erbij. Zij verrichte een lichamelijk onderzoek. Niets werd gedaan zonder de toestemming van het meisje. Zij was volledig in control van wat er gebeurde. Nadat ze was onderzocht, begon de behandeling. Haar wonden werden verschoond en ze kreeg verband voor de meest pijnlijke plekken. Ze kreeg PEP (post-exposure prophilaxis) om te voorkomen dat ze hiv opliep. Gelukkig was ze binnen 72 uur naar de kliniek gekomen. Ze werd op soa’s getest. Ze kreeg vaccinaties tegen tetanus en hepatitis B. Bij de volgende afspraak zou ze nog getest worden op zwangerschap en de vaccinatieseries zouden worden gecompleteerd.

Hierna liep haar eerste bezoek aan onze kliniek op zijn einde. Er werd een vervolgafspraak gemaakt en er werd gevraagd of er nog iets voor hen gedaan kon worden. Het meisje en haar moeder antwoorden dat het voor nu oké was. De moeder en vader zouden het meisje beschermen zodat dit niet nog eens zou gebeuren en de man die dit had gedaan werd voor het gemeenschapsrecht gedaagd. Ze bedankten ons voor de hulp en gingen weer op weg naar huis.

In Manipur zien we af en toe meisjes en kinderen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld. Lokaal is er voor hen zo goed als geen zorg. Ze kunnen naar de eerste hulp van het plaatselijke ziekenhuis gaan om voor ernstige medische zaken behandeld te worden. Meer dan dit is er niet beschikbaar. En dus ziet Artsen zonder Grenzen een mogelijkheid en noodzaak om iets te doen. De families in Manipur willen de politie niet betrekken bij dit soort zaken, omdat dit in de meeste gevallen de zaken alleen maar erger maakt. Een complexe bedoening dus.

In Manipur hebben we afgelopen jaar de zorg voor deze mensen verbeterd. Gelukkig kunnen we nu kwalitatieve medische en psychologische zorg bieden voor deze emergencies. En doordat wij ermee bezig zijn en het onderwerp op de agenda zetten, zijn er andere betrokkenen (het ziekenhuis, de politie, de lokale vrouwengroepen, etc.) die worden gedwongen hun eigen verantwoordelijkheid en werkwijzen te onderzoeken en te verbeteren. De volgende stap is ervoor te zorgen dat survivors van seksueel geweld onze faciliteiten kunnen vinden. Nog genoeg werk aan de winkel dus om deze getraumatiseerde meisjes en kinderen op een goede manier te kunnen helpen.