Tegen alle verwachtingen in

Mónica: ‘Toen Abdul bij ons werd binnengebracht woog hij maar 540 gram. Samen met het team besprak ik Abduls prognose. Zijn overlevingskansen waren klein, maar we zetten alles op alles om hem te helpen.

Tegen alle verwachtingen in zagen we hoe Abdul elke dag een beetje groeide. Bijgestaan door zijn moeder en het medische team. Abduls weg naar leven en overleven duurde lang: hij verbleef maar liefst drie maanden bij ons in het ziekenhuis.

Die drie maanden waren gevuld met allerlei kleine overwinningen. Ik herinner me het moment dat Abdul mocht stoppen met de antibiotica. Het moment dat hij van het infuus af mocht en via de mond werd gevoed. Het moment dat we hem van het zuurstof afhaalden en hij zelfstandig kon ademhalen. Het moment dat we hem overbrachten van een couveuse naar een wiegje. En uiteindelijk: het moment dat hij werd ontslagen en naar huis mocht. Volgens de moeder van Abdul de mooiste dag van haar leven.

Abdul is een lichtpuntje geweest op onze afdeling. Zijn verhaal is er een van hoop, voor hemzelf, zijn moeder en alle andere baby’s die hier de medische zorg krijgen die ze hard nodig hebben. Want na mijn tijd in Mazar-i-Sharif weet ik: wonderen bestaan!’

Zorg in Mazar-i-Sharif