‘Mijn taak? Onderhandelen met de Taliban’

Sinds 2018 zijn onze teams werkzaam in Herat. In het regionale ziekenhuis hebben we een voedingscentrum opgezet, waar we kinderen met ondervoeding behandelen. Ook hebben we een kliniek in de stad waar we consulten houden, kinderen vaccineren en zorg bieden aan vrouwen, zowel voor als na de bevalling. Als reactie op de coronacrisis zijn onze teams in 2020 patiënten in het regionale ziekenhuis gaan screenen. Ook is er een COVID-19-behandelcentrum opgezet. Wanneer Mamman arriveert in het land in december 2020, is er al veel geweld in Afghanistan. ‘Toch blijft het in Herat lange tijd veilig,’ vertelt hij. ‘Om de gezondheidsbehoeften van de bevolking beter te begrijpen, heb ik mijn opdracht al snel met 6 maanden verlengd.’

‘In mei 2021 verandert alles,’ zegt Mamman. ‘De Taliban hebben dan al verschillende grote steden bereikt.’ Onderhandelen wordt een van de dagelijkse taken van Mamman. ‘Ik leg alle partijen uit dat onze teams geen kant kiezen in het conflict. Ik vertel ze dat we alle patiënten behandelen, ongeacht hun religie, geslacht of politieke overtuiging.’ Het zorgt ervoor dat onze teams door kunnen werken wanneer er hevig wordt gevochten. ‘We hebben levensreddende hulp kunnen bieden aan zieken en gewonden.’

Half augustus zijn de gevechten voorbij. ‘Ineens heeft Afghanistan een nieuwe regering,’ knikt Mamman. ‘Ik heb een van de vertegenwoordigers de ochtend na de overname ontmoet. De veiligheid van onze teams en patiënten heeft de grootste prioriteit: het gesprek heeft ons moed gegeven om ons werk door te zetten.’ Ook al zijn de gevechten op dit moment voorbij, staan onze teams nog steeds voor grote uitdagingen. Sinds de Wereldbank de financiering van soortgelijke klinieken heeft stopgezet, is er een hele laag van gezondheidszorg weggevallen. ‘Mensen hebben nog steeds zorg nodig,’ licht Mamman toe. ‘Onze klinieken zijn overspoeld met patiënten. De druk is enorm. Nog steeds.’

Onze teams in Herat zien het aantal kinderen met ondervoeding toenemen. ‘Zeker in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. Dat zijn indicatoren dat het niet goed gaat. Er is veel armoede en honger. Mensen kunnen het zich niet meer veroorloven om voedsel te kopen,’ vertelt Mamman. Onze teams hebben de activiteiten opgeschaald. Zo kunnen we meer kinderen met ondervoeding behandelen. ‘De toekomst is momenteel heel onzeker,’ besluit Mamman zijn verhaal. ‘We hebben grote uitdagingen voor de boeg, maar ons werk gaat door. Dat staat vast. Zolang het nodig is, kan de Afghaanse bevolking rekenen op onze toewijding.’