Aanstaande moeders naar het ziekenhuis helpen

In een hoek op de kraamafdeling heeft verloskundige Aisha Akello een emotioneel gesprek met een vrouw op een ziekenhuisbed. In tegenstelling tot de andere vrouwen op de zaal, die naast hun pasgeboren baby’s liggen, is deze vrouw alleen. Rabiya Osman, 23 jaar, ziet er bleek en vermoeid uit. Ze lijkt weinig mee te krijgen van wat verloskundige Aisha haar vertelt – ze is diep in haar eigen gedachten verzonken.

Twee dagen eerder had Rabiya haar bevalling, in haar eigen huis, dat op slechts tweehonderd meter van het ziekenhuis is. De bevalling duurde lang en ze kreeg ernstige complicaties waar de traditionele zorgverlener uit het dorp geen raad mee wist. Rabiya verloor haar baby en raakte zelf buiten bewustzijn als gevolg van hevig bloedverlies. Ze werd door familie naar het ziekenhuis gebracht.

Rabiya’s verhaal staat niet op zichzelf. Volgens Aisha is er een gebrek aan kennis en bewustzijn én is er angst om te bevallen in het ziekenhuis. De mensen geloven dat het veiliger is om thuis te bevallen en blijven daarom weg bij medische voorzieningen. Bovendien zijn veel mensen betrokken bij de besluitvorming hierover (en andere medische zaken) – veel familie, waaronder ook de mannen – en dat vreet kostbare tijd, tijd die vrouwen en hun kinderen soms niet hebben.

Aisha werkt al zeven jaar als verloskundige voor Artsen zonder Grenzen, onder meer Uganda, Nigeria en Zuid-Sudan. Nergens was de kraamvrouwensterfte echter zo hoog als in haar huidige standplaats in Ethiopië. ‘Het breekt mijn hart dat er vrouwen en kinderen sterven terwijl dat voorkomen kan worden.’

Artsen zonder Grenzen startte daarom een initiatief op om traditionele zorgverleners in de regio samen te brengen en deze in te zetten als zorgvoorlichters, om aanstaande moeders en hun familie ertoe te bewegen dat zij naar het ziekenhuis gaan voor de bevalling. Uiteindelijk zijn er elf mensen die nu voorlichting geven en bewustwording vergroten in binnen de gemeenschappen. Als gevolg daarvan zijn het aantal bevallingen in het ziekenhuis omhoog geschoten, van gemiddeld 18 tot 20 per maand naar 50 tot 70. Een stap in de goede richting, vindt ook Aisha, en ze hoopt dat nog veel meer zwangere vrouwen naar het ziekenhuis komen voor een veilige bevalling en voor goede nazorg. Voor Rabiya’s kindje was het te laat. Voor heel veel andere kinderen hopelijk niet.