Watertekort Syrië: teams werken aan duurzame oplossing

De afgelopen 25 jaar zijn door achterstallig onderhoud en bombardementen veel waterleidingen en waterreservoirs compleet verwoest. ‘Zelfs als er soms water beschikbaar is, is het niet altijd schoon’, zegt Ibrahim Mughlaj, onze gezondheidsvoorlichter in het noordwesten van Syrië. ‘De gevolgen zijn voor ons duidelijk merkbaar. Vaak leidt besmet drinkwater tot uitbraken van ziekten zoals diarree, hepatitis, impetigo en schurft. Ook kunnen de mensen zich niet aan de hygiënemaatregelen rond COVID-19 houden, terwijl steeds meer mensen besmet raken’, vertelt Mughlaj.

In heel Noord-Syrië proberen humanitaire organisaties in te spelen op de vele behoeften, maar de toegankelijkheid van water- en sanitaire voorzieningen blijft een probleem. Dat komt vooral door de verminderde financiering voor deze activiteiten. Slechts 4% van het budget voor humanitaire hulp in Syrië gaat naar WASH-activiteiten. Dat is minder dan een derde van het budget van vorig jaar. WASH staat voor Water, Sanitatie en Hygiëne.

Door de daling van de financiering hebben veel organisaties hun wateractiviteiten in verschillende kampen moeten stopzetten. Een direct gevolg daarvan in bijvoorbeeld Deir Hassan, is een enorme toename van het aantal door water overgedragen ziekten. ‘Tussen mei en juni 2021, de periode waarin sommige van deze activiteiten werden stopgezet, namen deze ziekten toe met 47%’, zegt Teresa Graceffa, medisch coördinator. ‘De problemen waarmee we te maken hebben zijn terugkerend’, vult veldcoördinator Mohammed El-Mutwakil haar aan. ‘Onze teams worden keer op keer met dezelfde uitdagingen geconfronteerd. Dat komt door structurele problemen die alleen maar erger worden naarmate de financiering voor deze activiteiten afneemt.’

Door het tekort aan water gaan mensen zelf noodgedwongen op zoek naar oplossingen, die soms onveilig zijn. ‘We hebben niet altijd geld om zelf water te kopen’, vertelt Hussain Muhammad, een man die in een vluchtelingenkamp in Idlib woont. ‘Dan moeten we wachten op steun van humanitaire organisaties. Als die hulp niet komt, zetten we potten buiten om regenwater in op te vangen. Maar omdat de daken en tenten vies zijn, raakt het water vervuild en wordt het onveilig om te drinken. Door het drinken van dit water, heeft mijn zoon van 1 jaar een nierziekte gekregen. Ik kreeg te horen dat ik flessen water voor hem moest kopen, maar die kon ik juist niet betalen.’

Als reactie op deze crisis hebben onze teams een alomvattende aanpak ontwikkeld. We hebben allereerst onze activiteiten in de kampen verdubbeld. We zorgen nu voor water- en sanitaire voorzieningen in ongeveer 90 kampen in het noordwesten van Syrië, waarmee we ongeveer 30.000 mensen bereiken. Onze aanpak:

• We transporteren het water
• We behandelen het water zodat het veilig is om te gebruiken
• We zamelen vuil water weer in om te behandelen
• We bouwen en herstellen toiletten
• We werken aan initiatieven om de hygiëne binnen de gemeenschappen te verbeteren

Echter: ‘de behoeften blijven toenemen’, zegt veldcoördinator Benjamin Mutiso. ‘Onze teams kunnen daar niet als enige organisatie in voorzien. Meer hulp is nodig. Er staan mensenlevens op het spel. Zij kunnen niet overleven zonder water, het is een van onze eerste levensbehoeften.’