Onrust en volle ziekenhuizen in Afghanistan

In Lashkar Gah is het nu rustig, maar de situatie blijft angstig en onzeker. Mensen die medische hulp hebben uitgesteld toen er actief werd gevochten, komen nu naar het Boost-ziekenhuis. Hierdoor was de eerstehulpafdeling de afgelopen dagen vol. Veel patiënten hebben last van ademhalingsproblemen. Ook zien we maag-darmklachten en traumagerelateerde verwondingen als gevolg van de gevechten en verkeersongevallen. Tussen 15 en 21 augustus behandelden we ruim 3.600 patiënten op de eerste hulp en werden 415 mensen opgenomen in het ziekenhuis. Een medische hulpverlener die in het Boost-ziekenhuis werkt, deelt diens ervaring.

‘Op 1 augustus kwam ik naar het Boost-ziekenhuis in Lashkar Gah en heb daar 13 dagen achter elkaar gewerkt. De medische behoeften waren erg hoog. We hebben veel patiënten ontvangen die gewond zijn geraakt tijdens de gevechten. De meeste van onze vaste patiënten bleven weg omdat de toegang tot het ziekenhuis soms onmogelijk werd gemaakt door de gevechten. Het gaat dan om zieke kinderen, zwangere vrouwen en patiënten die meer routinematige chirurgische zorg nodig hadden. Ons personeel had weinig rust. Zodra er patiënten binnenkwamen, zijn we naar de eerste hulp gerend. We zijn dag en nacht in het ziekenhuis gebleven om onze patiënten te behandelen. Het was ook erg gevaarlijk om naar buiten te gaan.

Nadat de gevechten op 13 augustus waren beëindigd, hoorden we de zware geluiden van luchtaanvallen, raketten en mortieren niet meer. De wegen in de stad en in de omliggende wijken zijn weer open en mensen komen weer naar het ziekenhuis. Hierdoor is het aantal patiënten enorm toegenomen. De afgelopen week hebben we meer dan 700 patiënten per dag op opgenomen op de eerste hulp. Soms zelfs meer dan 800 patiënten per dag. Op 21 augustus hebben we 862 mensen behandeld. Dit is volgens mij het meeste dat we ooit hebben ontvangen. Sommige patiënten komen in kritieke omstandigheden omdat ze hebben gewacht tot de gevechten waren gestopt.’

‘Een van de redenen waarom we dit enorme aantal patiënten in ons ziekenhuis zien, is omdat andere klinieken niet in staat zijn om aan de behoeften van de mensen te voldoen. We sturen elke dag ongeveer 200 minder kritieke patiënten naar deze klinieken, maar velen komen terug. Ze vertellen ons dat ze niet de juiste medicijnen hebben. Of dat ze gesloten zijn vanwege een tekort aan personeel.

Ons ziekenhuis zit nu vol: we hebben al meer patiënten in ons ziekenhuis dan bedden. Hoe meer patiënten we ontvangen op de eerste hulp, hoe groter het probleem wordt om een bed voor hen te vinden. Mensen moeten lang wachten, terwijl wij op zoek gaan naar een bed. Op de kinderafdeling hebben we zelfs twee patiënten in een bed gelegd. Bij elke patiënt beoordelen hoe hoog de nood is en hoe snel deze persoon moet worden opgenomen. Dit noemen we triage.’

‘Elke dag moeten we tussen de toestand van 80 tot 100 mensen beoordelen. Het dwingt ons om andere patiënten te ontslaan om ruimte voor hen te maken. Dit is momenteel een van de grote uitdagingen. Ik weet niet hoe we het op de lange termijn kunnen oplossen, maar voorlopig verkorten we de verblijfsduur en ontslaan ze met de medicijnen die ze nodig hebben, tenzij ze in een zeer kritieke toestand verkeren. Ook onze intensive care zit vol. Alle districten zijn nu open, dus dat is nog een reden waarom we zoveel patiënten ontvangen, omdat ze van buiten de stad komen.