‘In augustus stierven binnen een week 7 kinderen in kamp Al Hol’

In het noordoosten van Syrië zijn meer dan 700.000 mensen uit hun huizen verdreven. De meesten zijn bijna volledig afhankelijk van humanitaire hulp. Deze mensen leven in overvolle kampen. En de hele regio heeft te maken met een uitbraak van het coronavirus. Na negen jaar van oorlog is de gezondheidszorg in Noordoost-Syrië ingestort. De voorzieningen die nog open zijn, konden al nauwelijks de zorg bieden die vóór de coronapandemie nodig was.

Het kamp Al Hol is het grootste kamp in het noordoosten van Syrië, dichtbij de grens met Irak. Tegenwoordig leven daar ongeveer 65.400 mensen. Zij kunnen niet vrij in en uit het kamp lopen. Meer dan 90 procent van de bewoners zijn vrouwen en kinderen. Het kamp wordt omgeven door hekken van prikkeldraad en de ingangen worden zwaar bewaakt door veiligheidstroepen. Het kamp is overvol. Gemiddeld leven er 7 mensen in een tent. En nu tijdens de coronapandemie wordt de bewegingsvrijheid van de mensen in het kamp nog verder beperkt.

Op dit moment is er bijna geen medische zorg beschikbaar omdat veel zorginstellingen zijn gesloten. Veel zorgmedewerkers zijn besmet geraakt met het coronavirus. Daardoor kunnen ze niet alleen zelf niet meer werken, maar een ander gevolg is dat ook hun collega’s in quarantaine moeten. Weer andere zorgmedewerkers durven uit angst om besmet te raken niet meer naar hun werk. Het gevolg is dat sommige gezondheidscentra moeten sluiten waardoor er nog minder hulp beschikbaar is.

De gevolgen zijn vreselijk. In augustus stierven in één week zeven kinderen, allemaal jonger dan vijf jaar. We horen gruwelijke verhalen over moeders die van kliniek naar kliniek gingen in een wanhopige zoektocht naar hulp. In mei waren er nog 24 klinieken in het kamp. Momenteel zijn er nog maar 5 open, waaronder onze kliniek in het kamp.

Er is een voortdurende uitbraak van diarree, waar jonge kinderen heel kwetsbaar voor zijn. Veel kinderen raken daardoor ondervoed. Bijna 80% van de kinderen onder de 5 jaar die we behandelen in onze voedingscentra, heeft acute waterige diarree. Dit heeft grote gevolgen, als zij geen medicijnen krijgen of de juiste medische hulp, gaan ze dood.

Er is momenteel een enorme watercrisis in deze regio. Het Alouk waterstation leverde hier water aan ongeveer 480.000 mensen, waaronder Al Hol en andere kampen. Maar deze watervoorziening functioneert niet meer. Daarom hebben we in samenwerking met de lokale autoriteiten een nieuw waterstation opgezet. Ook doneren we laboratoriumapparatuur en chemicaliën die nodig zijn om water te behandelen, zodat het veilig kan worden gedronken. Hiermee voorzien we naar schatting in 30 procent van de waterbehoefte van het gebied. Een tekort aan schoon water heeft ernstige gevolgen voor de gezondheid van de mensen hier. Toegang tot schoon water is essentieel in elke noodsituatie. Watertekorten kunnen een ramp betekenen, zeker in het licht van COVID-19.

Zeker. We zien een toename van mensen met COVID-19 in het noordoosten van Syrië. En er zijn maar een beperkt aantal ziekenhuisbedden beschikbaar voor isolatie of intensive care in de regio. In samenwerking met een lokale organisatie runnen onze teams het enige speciale COVID-19-ziekenhuis in het noordoosten van Syrië.

We hebben net gehoord over de eerste bevestigde persoon met COVID-19 in kamp Al Hol. We maken ons hier ernstige zorgen over. Het kamp is niet voorbereid op een uitbraak van het coronavirus. Er is geen isolatiefaciliteit, er is onvoldoende opgeleid personeel en er worden geen maatregelen gehandhaafd om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. Ook zijn er onvoldoende medicijnen en beademingsapparatuur. We doen er alles aan om de mensen hier de medicijnen te kunnen geven die ze nodig hebben. En delen bijvoorbeeld ook zeep en andere essentiële zaken uit.

Ja absoluut. Deze situatie vereist een collectieve aanpak. We proberen we zoveel mogelijk in de behoeften van mensen te voorzien en het werk van andere organisaties te ondersteunen. Maar er is veel meer hulp nodig. Deze mensen hier zijn door de hele wereld in de steek gelaten. Terwijl toegang tot medische en humanitaire hulp hun basisrecht is.