Het kleine meisje Samar (3) raakte gewond tijdens de explosie in Beiroet
Op de foto zie je het 3-jarige meisje Samar. Zij raakte gewond door de explosie in Beiroet afgelopen dinsdag. Op het moment van de explosie liep Samar net met haar vader naar buiten. Ze werd geraakt door een stalen hek en liep verwondingen op aan haar gezicht. Ze werd met spoed geopereerd, maar heeft nog steeds medische hulp nodig voor haar hechtingen. Op de foto krijgt ze hulp bij een van onze mobiele klinieken in de wijk Mar Mikhael. Een wijk die hard getroffen is door de explosie.
Hoe onze teams helpen
In de wijken Mar Mihael en Gemmayze gaan we van deur-tot-deur met een speciaal team om de noden van de mensen in kaart te brengen. We zijn in totaal met 15-16 teamleden, verdeeld in kleine groepjes brengen zij in kaart wat de mensen nodig hebben. Ook is er in Mar Mihael een medische noodhulppunt opgezet. Mensen met chronische ziekten kunnen hier hulp krijgen en gewonden die nog geen medische aandacht hebben gekregen kunnen hier ook terecht. In dezelfde wijk zijn er 4 watertanks geïnstalleerd en hygiënekits uitgedeeld. Ook gaat er een team van psychologen van deur-tot-deur om ondersteuning te bieden voor wie dit nodig heeft.
Noodhulpcoördinator Jonathan Whittal in Libanon:
'Meteen na de explosie zijn onze teams in actie gekomen, een aantal van onze mensen zijn direct naar ziekenhuizen en klinieken gegaan om de helpende hand te bieden.'
Epidemioloog Krystel (rechts op foto) vertelt over de explosie:
'Ik kan zeggen dat ik nog nooit zoiets op deze schaal heb gezien in mijn land. Het is heel moeilijk om te beschrijven wat er gebeurde op 4 augustus. Als ik terugdenk aan die eerste momenten herinner ik me dat er veel verwarring was. Ik was op het kantoor van Artsen zonder Grenzen, de muren bewogen en het dak stortte in. Je hoorde het geluid van schreeuwende mensen op straat, brekend glas.
Eenmaal buiten zag ik veel mensen rennen, gewonden, bloed overal en veel kapotte gebouwen. Iedereen probeerde hulp te zoeken. Je neemt contact op met je familie en vrienden om te kijken of iedereen ok is. Toen hoorde ik ook van de ingestorte ziekenhuizen en de patiënten die geëvacueerd moesten worden. Het leven van de mensen in de stad was van de ene op de andere minuut compleet anders.'