1 arts: 150 patiënten
‘We hebben slechts 42 bedden in onze kliniek. Zelfs als we tenten neerzetten en er 18 bedden bij komen, hebben we niet genoeg ruimte voor alle ondervoede kinderen,’ vertelt de arts, die liever anoniem blijft. ‘Op dit moment hebben we ongeveer 80 kinderen opgenomen. Het aantal neemt met de dag toe. Er komen sowieso veel mensen naar de kliniek. Een van onze artsen heeft laatst 150 mensen op één dag behandeld.’
De gezondheidszorg staat op instorten
Intussen hebben andere klinieken in Herat de deuren moeten sluiten. Vanwege veiligheidsredenen, of omdat ze geen financiering meer krijgen. ‘Nu de Wereldbank de financiering van soortgelijke klinieken heeft stopgezet, staat de gezondheidszorg op instorten,’ vertelt de arts. ‘Ik hoor van mensen die voor andere organisaties werken dat zij al maandenlang geen salaris hebben ontvangen. Het is een onzekere tijd. We hebben allemaal geen idee wat er gaat gebeuren. Er is veel armoede. Veel patiënten hebben geen geld om het vervoer naar de kliniek te betalen: een bedrag van minder dan 10 cent.'
Als patiënten bij ons komen, zijn we de laatste optie. Het is onze verantwoordelijkheid om te blijven werken.Een van onze artsen in Herat, Afghanistan
‘We zijn de laatste optie’
‘Een vader heeft laatst zijn schapen en koeien verkocht om de rit naar onze kliniek te kunnen betalen. Zijn kind is slechts een van de vele kinderen die lijden aan ondervoeding. Mensen hebben nauwelijks geld om eten te kopen,’ zegt de arts. De ene schrijnende situatie volgt de ander op. ‘Laatst hebben we een ernstig vermagerde baby binnengekregen met een huidaandoening. Al snel zijn we het erover eens dat de baby een huidtransplantatie nodig heeft, maar eerst op krachten moet komen. Wekenlang reist de vader op en neer naar het ziekenhuis. Sinds het kindje weer gezond en wel thuis is, belt de vader ons regelmatig om te vragen hoe het gaat. Toen Herat werd veroverd, belde hij meteen om te checken of alles in orde was. We zijn nu de enige internationale organisatie in de stad die nog werkzaam is. Als patiënten bij ons komen, zijn we de laatste optie. Het is onze verantwoordelijkheid om te blijven werken.’
We blijven actief in Afghanistan
Onze teams bieden sinds 1980 medische noodhulp in Afghanistan. Tijdens onze jarenlange aanwezigheid in Afghanistan zijn onze teams en klinieken meerdere malen doelwit geweest van aanvallen waarbij meerdere collega’s zijn overleden. In tijden van heftige conflicten stonden we voor lastige keuzes, maar onze teams blijven hulp bieden aan patiënten in Afghanistan. Onpartijdig. In deze onzekere tijd waarbij veel mensen in Afghanistan op de vlucht raken, en intussen de medische voorzieningen verslechteren, houden wij onze vijf projecten draaiende in Herat, Kandahar, Khost, Kunduz en Lashkar Gah.