‘Niks doen is geen optie’

‘Ik lees al jarenlang elke dag verschillende kranten. Daar staan de nodige verhalen in over vreselijke ziekten zoals ebola. Dan kom ik altijd de naam van Artsen zonder Grenzen tegen. Jullie werken op plekken in de wereld waar andere mensen niet eens durven komen. Dat maakt indruk op mij. Jullie doen zo veel goede dingen.’

‘Ik vind het belangrijk om iets te doen voor een ander. Dat is voor mij onderdeel van het mens zijn. Daarnaast heb ik altijd veel oog gehad voor de underdog: groepen die niet altijd gezien worden. Dat gevoel om op te komen voor de underdog herken ik bij Artsen zonder Grenzen. Ze komen op voor zieken en oorlogsgewonden in de meest moeilijke situaties. Dat raakt mij, omdat het een vorm van menselijkheid is die we eigenlijk allemaal zouden moeten hebben.’

‘Om mij heen zie ik dat familieleden en vrienden lichamelijke klachten krijgen omdat ze ouder worden. Het gaat tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk als vroeger, ook niet bij mij. Ik realiseer me veel meer dat mijn leven eindig is. Daarom wil ik wat gaan doen aan mijn nalatenschap. Ik heb besloten om Artsen zonder Grenzen op te nemen in mijn testament.’

‘Sommige mensen zien enorm op tegen het maken van een testament, maar ik zou niet weten wat er ingewikkeld aan is. Het is net zoiets als een tandartsafspraak: het moet toch gebeuren. Niks doen is geen optie. Ik zou het jammer vinden als mij iets overkomt en ik het niet geregeld heb. Met mijn nalatenschap kan ik er een klein beetje aan bijdragen dat het werk van Artsen zonder Grenzen blijft doorgaan. Daarom doe ik dat met plezier.’